"Μέχρι τέλους" - Εξώδικα της Ομάδας Αλήθειας σε στελέχη ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς

Image
Α
Συντάκτης
Newsroom

 

Νομική οδό επέλεξε η Ομάδα Αλήθειας, αποστέλλοντας εξώδικες δηλώσεις σε τρία πολιτικά στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, αντιδρώντας σε κατηγορίες περί δήθεν επίθεσης σε συγγενείς θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη.

Σε βίντεο που ανήρτησαν τα μέλη της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Ομάδα Αλήθειας ξεκαθαρίζει πως οι αγωγές αφορούν «ψευδείς ισχυρισμούς» και ζητούν από τους εμπλεκόμενους πολιτικούς να προσδιορίσουν επακριβώς πότε και πώς φέρεται να έγινε η συγκεκριμένη επίθεση, την οποία η ομάδα αρνείται κατηγορηματικά.

Οι εξώδικες δηλώσεις απευθύνονται σε:

  • Τον Θανάση Γλαβίνα, πρώην εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ,

  • Τον Διονύση Τεμπονέρα, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ,

  • Τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς.

Η αντίδραση των κομμάτων

ΠΑΣΟΚ: Σε υψηλούς τόνους, το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε πως η Ομάδα Αλήθειας «αναγκάστηκε να βγάλει τις κουκούλες» και κατηγόρησε την κίνηση ως προσπάθεια εκφοβισμού, κάνοντας λόγο για «εκβιασμούς» και «διαπλοκή συμφερόντων». Παράλληλα, θέτει ερωτήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση της ομάδας και τη σχέση της με κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς.

ΣΥΡΙΖΑ: Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το εξώδικο ως «δείγμα πανικού» και μίλησε για έναν «παρακρατικό μηχανισμό διάδοσης ψευδών ειδήσεων», συνδέοντας την Ομάδα Αλήθειας με κυβερνητικά στελέχη και επικαλούμενος ροές δημόσιου χρήματος προς σχετιζόμενες εταιρείες.

Νέα Αριστερά: Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σε δημόσια ανάρτησή του, δήλωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω, καταγγέλλοντας απόπειρα εκφοβισμού. Παρουσίασε το εξώδικο που έλαβε και ισχυρίστηκε ότι του ζητείται να αποκαλέσει την Ομάδα Αλήθειας «ανεξάρτητη ενημερωτική πλατφόρμα».

Η θέση της Ομάδας Αλήθειας

Η Ομάδα Αλήθειας, που εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται στον χώρο της πολιτικής επικοινωνίας και της ενημέρωσης μέσω ψηφιακών καναλιών, δηλώνει πως στόχος της δεν είναι η εμπλοκή στο πολιτικό παιχνίδι, αλλά η παροχή ενημερωτικού και κοινωνικού υλικού. Μέσω της εξώδικης διαδικασίας, επιδιώκει να υπερασπιστεί τη φήμη της απέναντι σε κατηγορίες που, όπως υποστηρίζει, στερούνται τεκμηρίωσης.

Πρόκειται για μια υπόθεση που, πέρα από τις νομικές προεκτάσεις, αναδεικνύει και τη δυσκολία της πολιτικής αντιπαράθεσης στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, όπου τα όρια μεταξύ κριτικής, πληροφόρησης και παραπληροφόρησης γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα.