Εκλογές 21ης Μαΐου: Δεν είναι ο Μητσοτάκης ο νικητής των εκλογών

Ο μεγάλος χαμένος αυτών των εκλογών, Αλέξης Τσίπρας, ανέλαβε, κατά δήλωσή του, την ευθύνη για την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι ο άνθρωπος που έσυρε το κόμμα σε αυτήν.

 Όπως δήλωσε:

«Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το αποτέλεσμα.

Αλλά στο δικό μου ηθικό λεξιλόγιο «αναλαμβάνω την ευθύνη» σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη.

Ζητώ συγγνώμη από τους ανθρώπους που πληγώσαμε, τους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους, μαχητές, αγωνιστές και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας.

«Αναλαμβάνει» και δη «ακέραια» την ευθύνη για το αποτέλεσμα,

«αλλά»… στο δικό του λεξιλόγιο «αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη».

Δεν σημαίνει πχ. «παραιτούμαι», όπως στην περίπτωση του Καραμανλή που, λίγες ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των ανθρώπων που έφυγαν τόσο άδικα, ανέλαβε την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος και παραιτήθηκε.

Τότε, στο λεξιλόγιο του Αλέξη Τσίπρα, αυτός ο τρόπος ανάληψης ευθύνης δεν ήταν αρκετός και τόσο ο ίδιος, όσο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτούσαν από τον Καραμανλή να μην συμμετέχει καν στο επόμενο ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

Δεν ήταν βέβαια τόσο αυστηρός με την περίπτωση του κου Τόσκα, που μετά την τραγική φωτιά στο Μάτι και την επίσης τραγική δήλωσή του μετά τους 102 νεκρούς, σύμφωνα με την οποία έψαχναν να βρουν λάθη, αλλά δεν έβρισκαν.

Θα βοηθούσε πρωτίστως τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τους Έλληνες, ως δυνητικούς ψηφοφόρους του, να γνωρίζουν πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την ευθύνη και εν συνεχεία, πώς αντιλαμβάνεται την ανάληψή της.

Η αυτοκριτική μετά από μία τόσο εμβληματικών διαστάσεων ήττα, είναι απαραίτητη γι᾽αυτόν;

Κι αν είναι, αντιλαμβάνεται άραγε ότι μεταθέτοντας την ευθύνη σε όσους δεν σε ψήφισαν, δεν κάνεις αυτοκριτική;

Στη συνέχεια της δήλωσής του, ζήτησε συγγνώμη -γενικώς και αορίστως- «από τους ανθρώπους που πλήγωσαν, τους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους, μαχητές, αγωνιστές και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ».

Με άλλα λόγια, «Αλλού με τρίβεις δέσποτα, κι᾽αλλού έχω τον πόνο».

Με μία άδεια συγγνώμη, χωρίς επίγνωση, χωρίς αιτιολογία, χωρίς υπόσταση, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε στους ψηφοφόρους του ένα «τίποτα», που βάφτισε «κάτι», για να δικαιολογήσει (χωρίς δικαιολογίες) την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και την απόφασή του να αναλάβει την ευθύνη, παραμένοντας όμως πρόεδρός του.

Συνεπής στη γνώριμη ανωριμότητά του και στο θράσος που διακρίναμε στις παλαιότερες υποσχέσεις του για το σκίσιμο των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, για τις αγορές που θα βαράγαμε τα νταούλια κι αυτές θα χόρευαν, για τη διαγραφή χρεών, για το μετρό των μουσαμάδων που εγκαινίασε στη Θεσσαλονίκη, για το περήφανο «ΟΧΙ» στην Ε.Ε, που στη συνέχεια έγινε «ΝΑΙ» και «αυταπάτες», για το «γκο μπακ μαντάμ Μέρκελ», και τόσα άλλα αντίστοιχα, έδωσε μια κενή απάντηση στους Έλληνες πολίτες, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν κατάλαβε τίποτα, ούτε για τους λάθος χειρισμούς, τη λάθος στρατηγική, τη λάθος ρητορική, τη λάθος οπτική, τους λάθος συνεργάτες κλπ., ούτε για το αποτύπωμα των λαθών του στη συνείδηση των Ελλήνων.

Ο πραγματικός νικητής αυτών των εκλογών δείχνει να είναι ο ελληνικός λαός, που μετακινήθηκε από τις αυταπάτες και τις φαντασιώσεις των εύκολων υποσχέσεων, σε ένα υπαρκτό, ρεαλιστικό και ασφαλές πεδίο και πλέον συνειδητοποιεί ότι η πραγματική επανάσταση ξεκινάει από το, απαλλαγμένο από στερεότυπα και ιδεοληψίες, καθαρό μας βλέμμα.

Η δύναμη, με άλλα λόγια, βρίσκεται στην αλήθεια, όσο πολύπλευρη, πολυεπίπεδη, ή δύσκολη και να είναι κι όχι στο παραμύθι, όπως είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας, πριν χρόνια, γιατί όσο πιο ευχάριστο και να ακούγεται ένα παραμύθι, οδηγεί πάντα σε τέλμα, όπως αποδείχτηκε από την πολιτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ και από το αποτύπωμά της στη συνείδηση των Ελλήνων.

Η πλειοψηφία των πολιτών γύρισε την πλάτη στην τοξικότητα, τους κουτσαβακισμούς, τη χυδαιότητα, την επιθετικότητα και την προχειρότητα  που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ και διεκδίκησε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων για να οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον.

Οι πολίτες προτίμησαν τις λύσεις από τα προβλήματα.

Προτίμησαν την αλήθεια από το ψέμα.

Προτίμησαν το συγκεκριμένο, κοστολογημένο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, από τις ανεύθυνες γενικολογίες και τις ακοστολόγητες εντυπωσιακές υποσχέσεις που έταξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προτίμησαν την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη που χειροκροτήθηκε στην Ομιλία του στη Σύνοδο της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, από την εικόνα του Τσίπρα στο ετήσιο Συνέδριο του Clinton Global Initiative στη Νέα Υόρκη, που νομίζοντας ότι ξορκίζει τα κακά αγγλικά του, με το μικροαστικό του συμπλεγματικό θράσος να μην χρησιμοποιήσει μεταφραστή και με τα αμήχανα γελάκια του, απαντούσε ό,τι να ´ναι στον Clinton, κάνοντας μια ολόκληρη χώρα να σκύβει το κεφάλι από ντροπή.

Προτίμησαν τον Άδωνι Γεωργιάδη, που παρέλαβε ένα μαραζωμένο Ελληνικό και κατάφερε να προσπεράσει όλες εκείνες τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που το ήθελαν να παραμένει ένα θλιβερό φάντασμα απ᾽το παρελθόν και το έβαλε σε ράγες ανάπτυξης για να γίνει το μοναδικό στην Ευρώπη, τόσο ως προς την τοποθεσία και το μέγεθός του – τρεις φορές μεγαλύτερο από το Μονακό – όσο και ως προς την κλίμακα και τον φιλόδοξο χαρακτήρα του, νέο σημείο αναφοράς για το μέλλον της παράκτιας ανάπτυξης στη Μεσόγειο.

Τον προτίμησαν επίσης, γιατί παρέλαβε τρία κλειστά Ναυπηγεία, στη Σύρο την Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά και κατάφερε να τα επαναλειτουργήσει, να δώσει δουλειά και ζωή στους εργαζόμενούς τους και να τα καταστήσει ανταγωνιστικά, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Και τέλος, με τη ρητορική του δεινότητα, κατάφερε να σώσει -κυριολεκτικά- τους ελεύθερους επαγγελματίες από βέβαιη κατάρρευση, αφού, λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 21^ης Μαΐου, οδήγησε τον Κατρούγκαλο σε ομολογία για την, κρυφή ως τότε, πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει τον νόμο Κατρούγκαλου και το 20% κρατήσεων του ΕΦΚΑ.

Προτίμησαν τον Κυριάκο Πιερρακάκη, που μέχρι πριν να αναλάβει το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, σκεπτόμενοι την έννοια του κράτους είχαν απέναντί τους ένα απρόσωπο χάος που σε κάθε υποχρεωτική επαφή μαζί του, ο πολίτης βούλιαζε στη γραφειοκρατία, την κωλυσιεργία, τις ατέλειωτες ουρές, και αφότου το ανέλαβε ο Πιερρακάκης, είχαν δίπλα τους ένα κράτος σύμμαχο, που, αν μη τι άλλο, απέδειξε την πρόθεσή του να διευκολύνει την καθημερινότητα των Ελλήνων, να τους προστατέψει, να αναβαθμίσει την ποιότητα της ζωής τους.

Έφτιαξε το gov.gr, έκανε ψηφιακή την Υπεύθυνη Δήλωση, την Εξουσιοδότηση, τη Μεταβίβαση Αυτοκινήτου, έφτιαξε τον Άυλη Συνταγογράφηση, έφερε τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων στο κινητό τους, πρόλαβε συμφορές, σώζωντας ζωές με το 112, έκανε ψηφιακή κάθε είδους αίτηση (Εξοικονομώ, Σπίτι μου κ.λπ.), αυτοματοποίησε τη διαδικασία εμβολιασμού την περίοδο του COVID 19, εξασφάλιζοντας συνθήκες που ζήλεψαν και αντέγραψαν στην Ευρώπη και μας έκανε να αισθανθούμε ασφαλείς και υπερήφανοι, σε μία χρονική στιγμή που κυριολεκτικά κατέρρεε ο κόσμος.

Αυτή την τετραετία, οι Έλληνες ωρίμασαν, είδαν στην πράξη ότι το δήθεν ανθρωπιστικό αφήγημα της αριστεράς, δεν συνάδει με τη φορολογία που διέλυσε τη μεσαία τάξη, με τις ουρές έξω από τις κλειστές τράπεζες, με την πρωτόγονη, τοξική συμπεριφορά των πρωτοπαλίκαρών της, με τις πορείες συμπαράστασης -ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ- σε καταδικασμένους και αμετανόητους κατά συρροή δολοφόνους, με τα χυδαία συνθήματα κατά του πολιτικού της αντιπάλου, ή με τις σκευωρίες και τα fake σκάνδαλα για να κλείσουν στη φυλακή τα στελέχη του.

Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ούτε οι ταμπέλες τα κόμματα.

Κατάλαβαν ότι η κανονικότητα, που για την Αχτσιόγλου και τον ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά», είναι προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργεία της κοινωνίας και η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έδωσε μάχες με την ιδεοληψία της αριστεράς για να τη διασφαλίσει στους Έλληνες πολίτες.

Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι με όποιο χυδαίο trend και να επιβάλλει η υπόγα της Κουμουνδούρου στο Twitter, με όποιον ευφάνταστο τίτλο και να δημοσιεύσουν οι αριστεροί εκδότες στα πρωτοσέλιδά τους, με όποιο τοξικό αφήγημα, δεν θα μπορέσει να αλλάξει η αίσθηση που έχουν οι ίδιοι για την πραγματικότητα.

Οι Έλληνες γύρισαν σελίδα. Δεν θέλoυν να τιμωρήσουν κάποιο κόμμα.

Θέλουν να μην «τιμωρηθούν» οι ίδιοι από κάποιο κόμμα, όπως «τιμωρήθηκαν» στο παρελθόν.

Αξιοποίησαν το τραυματικό τους παρελθόν, μεταβολίζοντας το ανώριμο και ευκολόπιστό τους βλέμμα, σε ένα ενήλικο, υποψιασμένο βλέμμα που απορρίπτει την αέναη αοριστολογία και αποζητά ρεαλιστικές λύσεις που θα βελτιώσουν τη ζωή τους.

Κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να περιμένουν λύσεις από αυτούς που βάφτισαν «αυταπάτες» τις υποσχέσεις τους.

Τις περιμένουν από αυτούς που τήρησαν τις υποσχέσεις τους και που σε κάθε κρίση που βίωσαν, ήταν δίπλα τους.

Οι Έλληνες πολίτες είναι οι πραγματικοί νικητές αυτών τον εκλογών και αυτό είναι, για μένα, το πιο σημαντικό και αισιόδοξο συμπέρασμα από αυτή την αναμέτρηση.

                                                                                                                                                                                   * Άρθρο της Αφροδίτης Ι. Παπακωνσταντίνου