Ο Συριζαίος από τη μονταζιέρα πιάνεται

Κατά τη συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ant1, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ερωτώμενος για την απεργία των σιδηροδρομικών και τη μήνυση των συγγενών κατά παντός υπευθύνου, η οποία κάνει λόγο και για διαχρονικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχολίασε:

"Λυπάμαι που το ζήτημα αυτό εργαλειοποιείται με τέτοιο τρόπο, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, και πιστεύω ότι και ο δικαιολογημένος θυμός των συγγενών των θυμάτων δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους συμπεριφορές".

Εξαιρετική ευκαιρία για “δημιουργική” ερμηνεία/παρερμηνεία θα σκέφτηκαν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθησε η σχετική δήλωση της Πόπης Τσαπανίδου:

“Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν δίστασε να επιτεθεί χυδαία ακόμη και στους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών στα Τέμπη, λέγοντας ότι δήθεν εργαλειοποιούν το δράμα τους με την μήνυση που κατέθεσαν εναντίον του".

Το να λες ψέματα, όμως, είναι ένα υπέροχο πράγμα, επειδή σε οδηγεί στην αλήθεια, όπως έχει πει ο Ντοστογιέφσκι.

Αυτό που είπε, στην πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης ήταν ότι ο δικαιολογημένος θυμός των συγγενών δεν δικαιολογεί την εργαλειοποίηση της τραγωδίας, η οποία

προσβάλλει πρωτίστως τους ίδιους τους συγγενείς των θυμάτων.

"Αδικαιολόγητη" χαρακτήρισε την απεργία των σιδηροδρομικών (ο Πρόεδρος των οποίων είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ) και όχι τη μήνυση των συγγενών, όπως τεχνηέντως παρουσιάζει η μονταζιέρα του ΣΥΡΙΖΑ και οι εκπρόσωποί της, για να δημιουργήσουν στην κοινωνία “fake” εντυπώσεις.

Όση λάσπη και να πετάξει ο ανεμιστήρας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μητσοτάκης έχει απαντήσει με πράξεις για το πόσο νοιάζεται για τα θύματα και τις οικογένειές τους, πόσο τους στήριξε ψυχολογικά και οικονομικά και πόσο αποφασισμένος είναι να διορθώσει τις παθογένειες που έρχονται από το παρελθόν και που δεν έχουν  πλέον χώρο στην Ελλάδα του αύριο.

Είναι κατανοητός ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ, που, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη», με το μη κοστολογημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης, με την παραδοχή για τη δημιουργία κυβέρνησης ηττημένων που μετονόμασε σε “κυβέρνηση ειδικού σκοπού”, με τις άδειες πλατείες στις εμφανίσεις του Προέδρου και των στελεχών του, με τις δημοσκοπήσεις που αποτυπώνουν τη δυσπιστία της κοινωνίας στο αφήγημἀ του.

Δεν πείθεται όμως πια κανείς για τον “κακό” Mητσοτάκη της μονταζιέρας της Κουμουνδούρου.

Ζήσαμε μια τετραετία με κρίσεις κάθε φύσης και ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν πάντα αlert, πάντα μπροστά, πάντα δίπλα σε κάθε πολίτη.

Με τη δεδομένη και ουσιαστική του “παρουσία” σε κάθε δυσκολία, ο Μητσοτάκης κατάφερε να μεταβολίσει την αίσθηση της “απουσίας” που είχαμε μάθει να θεωρούμε δεδομένη την προηγούμενη τετραετία, τα ”κάνε ότι κοιμάσαι”, τα “ψάχνουμε λάθη, αλλά δεν βρίσκουμε”, τους μουσαμάδες στο μετρό Θεσσαλονίκης, τις αυταπάτες που πλήγωσαν τη συλλογική μας αξιοπρέπεια, μετονομάζοντας την “ελπίδα” που μας είπαν ότι “έρχεται“, σε “αυταπάτες” που ήρθαν τελικά.

Παρατηρώντας τη ρητορική των δύο βασικών πολιτικών αντιπάλων, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, διαπιστώνει κανείς ότι τη στιγμή που ο Μητσοτάκης και η ΝΔ έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον της χώρας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν προσκολλημένα σε ”τοξικές” πρακτικές του παρελθόντος, εξαντλώντας τη δημιουργικότητά τους στη μονταζιέρα και την παραγωγή fake news.

Τη στιγμή που o Mητσοτάκης ζητάει την ψήφο των πολιτών, περιγράφοντας το “κοστολογημένο” όραμά του για τη χώρα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πολιτική με μονταζιέρα και λάσπη από τα υπόγεια.

Έκαστος εφ' ω ετάχθη.

Κάποιοι είναι φτιαγμένοι για τα υπόγεια και μπράβο τους.

* Άρθρο της Αφροδίτης Ι. Παπακωνσταντίνου