ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού και ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού

​

​​​

Την τελευταία δεκαετία που ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς – τι όνομα κι αυτό, ριζοσπαστική αριστερά σε ένα καπιταλιστικό σύστημα – ανέλαβε τους ρόλους της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης βιώνουμε μία ατελείωτη πολιτική παράνοια.
Η παράνοια αυτή έγκειται στο γεγονός ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνουν προνόμια σε χώρες του εξωτερικού, που στην Ελλάδα τα ξορκίζουν ως αμαρτωλά. 
Αφορμή αυτού του άρθρου στάθηκε το περιστατικό που εξελίχθηκε στις οθόνες μας, με τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Όθωνα Ηλιόπουλο, να δηλώνει αντίθετος στα ιδιωτικά ΑΕΙ, στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία και στη βάση εισαγωγής, ενώ ο ίδιος είναι καθηγητής στο Harvard. Εργάζεται δηλαδή σε ένα μη κρατικό Πανεπιστήμιο, με δική του αστυνομία, που η εισαγωγή σε αυτό απαιτεί, μεταξύ άλλων, αυστηρές εξετάσεις. 
Για την Ελλάδα όμως είναι σε όλα αντίθετος, διότι, προφανώς γι᾽ αυτόν, στους Έλληνες δεν αξίζει μία βέλτιστη δημόσια παιδεία, αλλά μία μετριότητα, που οι μαθητές θα εισάγονται με βαθμούς 3 και 4 στο Μαθηματικό Σάμου, όπως ακριβώς συνέβη τα έτη διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν καταργήθηκε η βάση εισαγωγής. 
Το είπε εξάλλου και η Θεανώ Φωτίου: «Με τον ΣΥΡΙΖΑ θα εισάγονται οι μαθητές «αβέρτα» στα Πανεπιστήμια». 
Υπάρχει αλήθεια καλύτερος τρόπος από αυτόν, για να απαξιώσει κανείς τη δημόσια παιδεία;  
Και μιας και γίνεται αναφορά στο Harvard, πριν κάποια χρόνια, στενός συνεργάτης του πρώην Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, αποκαλούσε την αριστεία «ρετσινιά», ενώ κομματικό μέσο φιλοξενούσε άρθρο, επίσης στενού συνεργάτη του Τσίπρα, με τον τίτλο «Σας γ@μω το Harvard». 
Φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Κώστα Ζουράρι, ο οποίος αποκάλεσε, ζωντανά στην τηλεόραση, «κωλ@παιδα», τα παιδιά που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία, ενώ η ίδια του η κόρη αποφοίτησε από ιδιωτικό σχολείο και τα παιδιά του Αλέξη Τσίπρα φοιτούν επίσης σε ιδιωτικά σχολεία.

Αμέτρητα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σπούδασαν, έκαναν μεταπτυχιακά, ή δίδαξαν σε (μη κρατικά) ΑΕΙ του εξωτερικού, με φύλαξη, εξετάσεις, δίχως καταλήψεις, τραμπουκισμούς, αιώνιους φοιτητές, ή φοιτητικές παρατάξεις, αλλά μάλλον  οι Έλληνες είναι πολίτες τρίτης κατηγορίας που τους αξίζει μπάχαλο και μετριότητα.
Ίσως πάλι να θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι σαν ελίτ, που μπορούν να σπουδάζουν στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, ώστε επιστρέφοντας να διδάσκουν στο πόπολο τον σοσιαλισμό, τον οποίο ούτε έζησαν, ούτε εφάρμοσαν ποτέ στη ζωή τους. Ένα πόπολο, που θα το εξαπατά εύκολα ο κάθε λαοπλάνος, καθώς η προβληματική δημόσια εκπαίδευση δεν θα είναι ικανή να δημιουργήσει ανάχωμα στον λαϊκισμό. 
Μακάρι, βέβαια, η υποκρισία να άγγιζε μόνο την παιδεία. 
Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της ελληνικής αριστεράς έχουν εντυπωσιακές δηλώσεις Πόθεν Έσχες με μετοχές σε funds και πολυεθνικές του εξωτερικού, δεκάδες «αποκούμπια» σε πόλεις όπως το Λονδίνο, παχυλές καταθέσεις ακόμη και σε ελβετικό φράγκο, ενώ για την Ελλάδα ονειρεύονται δραχμή, «Δήμητρα», τοπικά νομίσματα και άλλα επαναστατικά, πάντα με τα λεφτά και τις περιουσίες των άλλων. 
Φυσικά, όταν οι περιουσίες των Ελλήνων πολιτών και του ελληνικού κράτους χάσουν κάθε αξία από μία υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, θα βρεθούν κάποιοι αριστεροί μαυραγορίτες με μεγάλες καταθέσεις στο εξωτερικό, να αγοράσουν στην Ελλάδα σε τιμές στοκ. 
Αυτοί, λοιπόν, που κατακρίνουν τον πλούτο, ταυτόχρονα είναι οι καλύτεροι πελάτες του.
Βλέπετε, οι πομπώδεις ιδεοληψίες της αριστεράς, πρέπει να εφαρμόζονται πάντοτε από τους άλλους. Ποτέ από τους αριστερούς «ιδεολόγους».
Είναι ενδεικτικό ότι όλοι -ανεξαιρέτως- οι αριστεροί επέλεξαν να εργαστούν και να φυλάξουν την περιουσία τους σε καπιταλιστικές χώρες της δύσης. 
Ποτέ δεν προτίμησαν την Κούβα ή τη Βενεζουέλα, ασχέτως αν τις τελευταίες τις προβάλλουν ως παράδειγμα ευμάρειας στους Έλληνες πολίτες.

Έχουμε σκεφτεί όμως ποτέ πώς κατέληξαν όλοι αυτοί να εργάζονται, να σπουδάζουν, να αυγατίζουν την περιουσία τους στα αλλοδαπά κράτη; Μήπως πέρασαν παράνομα τα σύνορα, χωρίς χαρτιά; Μήπως τους βοήθησε κάποια ΜΚΟ; 
Όχι. 
Πέρασαν νόμιμα τα σύνορα, ακολουθώντας τους τύπους που ορίζει κάθε κράτος ξεχωριστά.
Την ίδια ώρα, οι ίδιοι άνθρωποι, απαιτούν από την Ελλάδα να έχει ανοιχτά σύνορα και αποκαλούν φασιστικό κάθε μέσο για την προστασία των συνόρων, πολλές φορές μάλιστα, δυσφημώντας τη χώρα μας διεθνώς, με παραμύθια τύπου μικρής Μαρίας του Έβρου. 

Ας δούμε ποια είναι η μεγάλη εικόνα, σύμφωνα με την «αριστερή» λογική:
Οι νόμοι και οι κανόνες στο εξωτερικό σηματοδοτούν το κράτος, ενώ οι νόμοι και οι κανόνες στην Ελλάδα σηματοδοτούν τον φασισμό και τη Χούντα. 
Αυτή είναι η αρχή που διέπει τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς εν γένει, η οποία εκπαιδεύει τους Έλληνες πολίτες σε ανυπακοή, ενώ παράλληλα τους μπολιάζει με μία αίσθηση μιζέριας για την Ελλάδα, που «όλα είναι άσχημα και μάταια». 
Σε αυτό το μοτίβο βασίζεται και η ρητορική του Αλέξη Τσίπρα, η οποία είναι διαφορετική εντός και διαφορετική εκτός χώρας. 
Για παράδειγμα, στο εσωτερικό κατηγορεί τον Μητσοτάκη για δήθεν ξεπούλημα του Αιγαίου, ενώ ο ίδιος στο εξωτερικό συμφωνεί με τον Καγκελάριο της Γερμανίας σε λύση α λα Πρέσπες με την Τουρκία!

Όλοι θυμόμαστε, άλλωστε, τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ σε συνέντευξη τύπου το 2015 να κάνει παρατήρηση στον τότε Πρωθυπουργό, διότι όσα είπε σε δηλώσεις του στα αγγλικά, ήταν διαφορετικά από όσα είπε λίγο αργότερα στα ελληνικά, με τον Τσίπρα να απαντά ότι πρόκειται για δηλώσεις με στόχο την εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα! 

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι αυτό το κόμμα είναι δισυπόστατο. Χωρίζεται κατά κάποιον τρόπο σε ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού και σε ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού. 
Δυστυχώς, όλη αυτή η συμπεριφορά δεν αποτελεί μια κλασική και «αθώα» περίπτωση υποκρισίας.
Στην πραγματικότητα, βλέπουν τους Έλληνες πολίτες ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, στους οποίους μπορούν να επιβάλλουν τις σοσιαλιστικές τους ονειρώξεις, όσο αυτοί έχουν εξασφαλισμένη την περιουσία τους στο εξωτερικό. 

Ας είμαστε ειλικρινείς.
Η χώρα δεν είναι υποχρεωμένη να λύσει τα υπαρξιακά και ιδεολογικά προβλήματα ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κανενός κόμματος. 
Και σίγουρα δεν θα λυθούν στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών. 
Προτού ζητήσουν την ψήφο των πολιτών για τη διακυβέρνηση της χώρας, ας αντικρίσουν κατάματα τον κόσμο, που εξελίσσεται ραγδαία, και ας τα βρουν με τον εαυτό τους.
Η Ελλάδα δεν έχει ούτε χρόνο για συνεδρίες πολιτικής ψυχοθεραπείας, ούτε χώρο για σχιζοφρενικά καμώματα των ΣΥΡΙΖΑ εξωτερικού και εσωτερικού. 

* Άρθρο από "Κοινή Λογική" για το Ελλάδα 24