Τα τραγικά γεγονότα της Marfin

Τι συνέβη την ημέρα που έχασαν τη ζωή τους η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο μωρό της
Image
gkelestathi
Συντάκτης
Newsroom

 

Για τα τραγικά γεγονότα της Marfin, τον Μάιο του 2010, μίλησε ο Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, Δημοσθένης Πάκος, στην Τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, Ιωάννα Γκελεστάθη.

Ο Δημοσθένης Πάκος υπηρετεί στα ΜΑΤ και ήταν παρών εκείνη τη μέρα στο πεδίο, όταν οι τρεις εργαζόμενοι της τράπεζας, η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο μωρό της τελευταίας κάηκαν ζωντανοί.

Ο κ. Πάκος αναφέρθηκε στην 5η Μαΐου 2010, λέγοντας ότι ήταν μια μέρα με πολλή ένταση στις διαδηλώσεις. Για πρώτη φορά, τονίζει, επιχειρήθηκε εισβολή στη Βουλή από το σημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Ήταν στους πρώτους Αστυνομικούς που έφτασαν έξω από την πόρτα της Marfin ο Δημοσθένης Πάκος, όμως, ο καπνός ήταν τόσος που δεν έβλεπαν ενώ η πορεία συνέχιζε.

Μόλις έγινε γνωστό ότι υπήρχε κόσμος μέσα στο κατάστημα της τράπεζας, δόθηκε αμέσως εντολή για επιχείρηση, ώστε να προσεγγίσουν τα πυροσβεστικά οχήματα. 

“Θυμάμαι μια γυναίκα να βγαίνει έξω με το πρόσωπό της κατάμαυρο από τους καπνούς και να μας ζητάει νερό” σημειώνει.

“Κάποια στιγμή θυμάμαι τραυματιοφορείς να κατεβάζουν κόσμο με σεντόνια. Εκεί ήρθε το πρώτο μούδιασμα”, περιγράφει ο κ. Πάκος συγκλονισμένος. “Kαταλάβαμε ότι έχει συμβεί κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Κάτι που πριν δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε”.

Ενώ έπρεπε να κλείσει ο δρόμος για να έρθουν πυροσβεστικά και ασθενοφόρα, υπήρχαν άνθρωποι που δεν πειθάρχησαν, όπως τονίζει.

Αναφορικά με τον ρόλο της Αστυνομίας ο Δημοσθένης Πάκος καταλήγει: “Αν οι συνάδελφοι που υπηρετούσαν εκείνη την εποχή δεν άντεχαν και είχαμε εισβολη διαδηλωτών σε κυβερνητικά κτήρια, δεν ξέρω τι Δημοκρατία θα είχαμε την επόμενη μέρα”.

Όπως υπογραμμίζει κλείνοντας η Ιωάννα Γκελεστάθη, “μετά από παρέμβαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε από την αναίρεση που είχε ασκήσει κατά της δικαστικής απόφασης που επιδίκαζε αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων. Επήλθε έτσι μια κατ’ αρχήν δικαίωση. Όμως, οι δολοφόνοι ούτε βρέθηκαν ούτε πλήρωσαν”.